اشکم که زمین از نم او آغشتست

دریست غواص فراوان گشتست

پیوسته چنانکه گویی اندر شستست

ریزان گویی ز رشته بیرون گشتست

مار دو سر چهار چشم است ای دوست

کز پای من و گوشت همی خاید و پوست

زین چرخ که خوش زشت و رویش نیکوست

نالم که چنین مرا همی هدیه اوست

امروز به شهر هست همنام تو بیست

عاشق همه زیر سایه بام تو زیست

ای دوست ندانی که دلارام تو کیست

ای عشق نه آگهی که در دام تو چیست

بر روی دو زلفین بتابم زد دوست

ز آن زلف به عنبر و گلابم زد دوست

بر آتش افروخته آبم زد دوست

بشتافت و بوسه با شتابم زد دوست

مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست

در هر چه کنی سپهر گردان چو تو نیست

یک شاه به ایران و به توران چو تو نیست

سلطان زمانه ای و سلطان چو تو نیست

از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست

روزم ز طرب چو سوسن بر چمنست

امروز بدان شکر که در عهد منست

چون سوسن ده زبانم اندر دهنست

آن را که تو در دلی خرد در سر اوست

وآن را که تو رهبری فلک چاکر اوست

آن را که به بالین تو یک شب سر اوست

سرو و گل و مهر و ماه در بستر اوست

در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست

شکر ایزد را که رای را پستی نیست

دلبسته آز نیست گر هستی نیست

زر مست کند چه باشد از مستی نیست

چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست

یک روزه غم انده صد ساله شدست

در نای مرا دوزخ به خون لاله شدست

چون نای همه نفس مرا ناله شدست

دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست

آرام مرا چو ناخن شیر بخست

تن را پس و پیش و زبر و زیر بخست

تا این تن خایه و سر . . . بخست

بر جان منت جان رهی فرمانست

فرمان تو مرا جان مرا درمانست

جز تو هر کس که باشدم یکسانست

جانست و تویی بتا تویی و جانست

ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست

محراب من ابروی به طاق تو بسست

سرمایه عمرم اتفاق تو بسست

در حبس مرا رنج فراق تو بسست

وصلش شادیست وز پسش زود غم است

آزرده ز من شادی و خشنود غم است

ای آفت دل ز آتش دل دود غم است

مایه است هوای تو بر او سود غم است

آویخته در هوای جان آویزت

بی رنگ شدم ز عشق رنگ آمیزت

خون شد جگرم ز غمزه خونریزت

تا خود چکند فراق شورانگیزت

رویم ز غمت گونه خال تو گرفت

چشمم همه صورت جمال تو گرفت

اینجا چو مرا غم وصال تو گرفت

ای دوست مرا دست خیال تو گرفت

ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست

در بزم تو امشب آفتاب دگرست

وین آتش کاسمان ازو در خطرست

چون بنگرم از هیبت تو یک شررست

گر نور فلک چو طبع ما گردد راست

در مدح تو از طبع سخن نتوان خواست

هر بیت که در مدح تو خواهم آراست

در خورد تو نیست بلکه در طاقت ماست

طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست

در مملکت ایام چو ایام تو نیست

رامش چو ازین دولت پدرام تو نیست

هر کام که شاه راست جز کام تو نیست

با ما ثقت الملک هم آوازی نیست

کس را با بخت هیچ دمسازی نیست

ای دشمن ملک آنچه تو آغازی نیست

با دولت طاهر علی بازی نیست

چشم تو چو فتنه جهان سوزانست

مژگانت چو نوک تیر دلدوزانست

زلفینت به رنگ روز بر روزانست

عذر تو چو توبه بدآموزانست