هستی بوجود تو دلیلیست صریح

هر ذره بذکر تو زبانیست فصیح

فعلی که نه بر رضا تو نیست روا

قولی که نه از کلام تو نیست صحیح

ای لعل لب تو معجز خضر و مسیح

گه زنده برمز می‌کنی گاه صریح

با هم نبود لطیف و خوش و قند و نمک

جز در سخنت که هست شیرین و ملیح

ای کودک شیرین سخندان ملیح

دارم سخن کنایه مانند صریح

تسبیح ز من بگیر و از راه وفا

بر کوچه بود فرق شما با تسبیح

ای آنکه برای من فرستی تسبیح

وانگاه کنی سوألکی خام و قبیح

چون دام پی دام نهی در ره خلق

زنار به تسبیح تو دارد ترجیح