بسیار بگردید و بگردد گردون

تا مثل تویی ز باطن آرد بیرون

چون اصل وجود خلق کاف آمد و نون

بیرون مشو از ارادت کن فیکون

ای ختم همه امام گردیده چو نون

خواهی شد از این عرصه عالم بیرون

در بند تو چون عقل نخستین تواند

از فضل خداوند تو، ما کان یکون

گل نیست ز تو به سرخرویی افزون

لیکن آمد با تو به دعوی بیرون

زین جرم صبا ز شاخش آویخت نگون

با چهره دویدش از نگونساری خون

قلبی بصفاء خدکم مفتون

نطقی بصفات قدکم موزون

از عشق شما جنون من نیست عجب

انتم لیلی و صبکم مجنون

ای طلعت تو به خوبی از ماه فزون

پیش مه طلعت تو خورشید زبون

زان پیش که دایه بر لبم شیر نهد

بر یاد لب لعل تو می خوردم خون

قرآن که درو گنج الهیست درون

از چار کتاب حق بقدرست فزون

جمعش شد و چارده چو اسم جامع

بحریست که خشک و تر از آن نیست برون

ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون

چشمم بعنایت تو بازست کنون

خیز از می کهنه روغنی کن به چراغ

دریاب و گر نه رفتم از دست برون

فصاد، به قصد آنکه بردارد خون

می‌خواست که نشتری زند بر مجنون

مجنون بگریست، گفت: زان می‌ترسم

کاید ز دل خود غم لیلی بیرون

کارم از هندی و زلفش واژگون

روز من شب شد شبم روز از جنون

ای کهتر فضل تو هزار افلاطون

شد صبر من از حوصله شوق افزون

گر وعده خویش را وفا خواهی کرد

ای مفخر اهل علم وقت است اکنون

از جاهت صدرا گرفته باج از گردون

داده ست به فضل تو خراج افلاطون

در مسند تحقیق نیامد جون تو

یک سر ز گریبان طبیعت بیرون

گر عارض دلبرم بود گندم‌گون

رمزی‌ست، برآید آن، شوم راهنمون

او دیده عالم است و عیبی‌ست تمام

گر دیده بود سفید از اندازه برون

کم گو، که بود سخن چو در مکنون

گردد ز کمی قیمت این در افزون

تنگی ز دهن از آن پسندیده بود

تا حرف از آن شمرده آید بیرون

ای آنکه دلت گشته ز امساک تو خون

نبود دهنت از تو به نانی ممنون

تا بستاند لقمه ز دستت از حرص

آید فم معده از دهانت بیرون

سیداحمد ز دور چرخ وارون

چو رفت برون ز غصه دینی دون

گفت از پی تاریخ وفاتش مشتاق

سیداحمد رفت ز دنیا بیرون

ایگل که ترا هست عذار گلگون

گر باد برد بوی تو از شهر برون

خواهد ز هوای تو بکوه و هامون

شیرین فرهاد گشت و لیلی مجنون

ننهد همه کس باره ی عشق درون

زین راه نرفته غیر ارباب جنون

قاتل ز نیام تیغ ناورده برون

مقتول به خاک خفته در لجه ی خون

احزاب فتاده اند در خط جنون

هر لحظه به رنگی شده چون بوقلمون

با اینکه ندانند برون را ز درون

کل حزب بما لدیهم فرحون

احزاب فتاده اند در خط جنون

هر لحظه برنگی شده چون بوقلمون

با اینکه ندانند برون راز درون

کل حزب بمالدیهم فرحون

آمادهٔ جنگ باش کاین چرخ حرون

با نرم‌دلی با تو نگردد مقرون

جز با جنگ آماده نمی‌گردد صلح

جز با خون پاکیزه نمی گردد خون