گنجور

حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲

 

چون باده ز غم چه بایَدَت جوشیدن

با لشگر غم چه بایدت کوشیدن

سبز است لبت، ساغر از او دور مدار

می بر لب سبزه، خوش بوَد نوشیدن

حافظ
 
 
sunny dark_mode