با سرو قدی تازه‌تر از خرمن گل

از دست منه جام می و دامن گل

زان پیش که ناگه شود از باد اجل

پیراهن عمر ما چو پیراهن گل

پیراهن گل دریده شد بر تن گل

شلوار تو بینما چو پیراهن گل

ای خرمن کون تو به از خرمن گل

جایی که بود کون تو کون زن گل

ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل

زیرا همه دامنست پیراهن گل

ما نیز نهیم رخت پیرامن گل

پیمانه همی زنیم در خرمن گل

عشّاق بر آمدند پیرامن گل

یکباره زدند دست در دامن گل

وز بس که همی کشند پیراهن گل

آنک بهزار شاخ شد بر تن گل

آتش چو فکند باد در خرمن گل

بر خاک چکید آب پیراهن گل

ای ساقی می دست تو و دامن گل

وی دختر رز خون تو در گردن گل

آمد گه آن که خوش بود دامن گل

آمد به فغان هزار پیرامن گل

در صبحدمی نسیم کویش بدمید

زان روی چنان درید پیراهن گل

بشکفت شکوفه باز چون خرمن گل

سبزه بکشید حلّه در دامن گل

در تاک نگر که با سر افرازی خویش

کرده است به ناز دست در گردن گل

ساقی تو بحسن صورتی خرمن گل

من خار و لیک خاری از گلشن گل

گل نیست ولی ببوی گل هست عزیز

خاری که در آویخته در دامن گل