بر دوش نبی علی چو بنهاد قدم

افکند خدایان همه از طاق حرم

بشکست زبس خدا، در آن روز آن شاه

نامش به خدایی همه جا گشت علم

من عاصی‌ام و تو ملجا هر عاصی

از آتش دوزخت چه پروا دارم

جرمم ز کرم ببخش زانروی که من

گوینده لا اله الا اللاهم

با این همه معصیت خدا می‌داند

کامید به رحمت الهی دارم

اسباب امیدواری من این است

کامروز سواد لشگر اسلامم

دیو مهیب خودسری، چون ز غضب گرفت دم

امنیت از محیط ما، رخت ببست و گشت گم

حربه وحشت و ترور، کشت چو میرزاده را

سال شهادتش بخوان «عشقی قرن بیستم »

با آنکه بود موجد نعمت دهقان

با اجرت کم

با آنکه بود موجب رحمت دهقان

سر تا به قدم

با نعمت خود دچار نقمت دهقان

ز ارباب ستم

ای داده مرا وجود از کتم عدم

پرورده بصد هزارگون ناز و نعم

باور نکنم بحق خود قهر تو را

چون از تو ندیده‌ام بجز لطف و کرم

فخر عجم این بس که به نوروز عجم

شد بعثت عقل کل رسول اکرم

امسال هم این دو عید میمون سعید

با هم به دو چشم ما نهادند قدم