در پای گل از دست منه ساغر مل

بیمل نتوان برد بسر موسم گل

اکنون نکنی نشاط کی خواهی کرد

شاهد گل و گردان مل و مطرب بلبل

در حیرتم از روی تو ایماه چکل

کآن صورت زیبا ز چه آبست وز گل

تا داد مرا حسن تو پروانه عشق

چون شمع بسر میرودم دود ز دل

پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل

پروانه نور میبرد شمع چکل

گر خون دلم خوری حلالت کردم

لیکن نکنم هجر دلازار بحل

روزی که دلم شدی بخوبان مایل

بودی ز وصالشان مرادم حاصل

آنروز چنان شد که نمیاید باز

و آن میل که داشت همچنان دارد دل

توفیق خدا باشد

یابیم مراد دل

بر حکم قضا باشد

در غی و رشاد دل

تا بتوانی زیارت دلها کن

کافزون ز هزار کعبه آمد یک دل

در راه خدا دو کعبه آمد حاصل

یک کعبۀ صورت است و یک کعبۀ دل

نادیده تمام روی آن ماه چگل

دل در سر دیده رفت و جان در سر دل

هر طرف که از میان او بربستم

بیرون ز کمر هیچ نیامد حاصل

هر صبح که از پرده برون آید گل

وز مرغ سحر در چمن افتد غلغل

گلبانگ زند بلبله چون بلبل مست

کای مطرب خوش سرای قل قل قل قل

ای مهر رخت مشعله ی دیده ی دل

آشوب غمت مشغله و توده ی گِل

جان در سر رشته ی تو نتوانم کرد

زیرا که ازین هیچ نگردد حاصل

امسال مکرر است وقت گل و مل

وز غم سر و برگ ندارد بلبل

با آن همه شوکت ز پریشانی وقت

بی تیغ و سپر برون نمی‌آید گل

ای کارگزاران درت شمس و زحل،

در مملکت تو سایه‌ای میر اجل

ای شمه‌ای از لطف تو درباره نحل

وی آیتی از صنع تو در شان عسل

در باغ بهشت اگر نباشی خوشدل

می‌دان به یقین که خوش نیاید منزل

بی برگ نوای عیش و عشرت چه بود

از برگ و گل و نوای بلبل حاصل

گل گفت به خنده صبحدم با بلبل

تا کی بود از تو در جهان این غلغل

من می روم و بار سفر می بندم

بیچاره مکن تو خوی با صحبت گل

در صبحدمی که خوش سراید بلبل

در باغ فتد ز عشق رویش غلغل

گفتا چه کنم ناله ز جان گر نکنم

در عشق رخ گلی و گفتم مل مل

ای جان و جهان کرده من اندر سر دل

و افتاده منم ز دل به چاهی مشکل

مشکل تر ازین واقعتی نیست مرا

کز یار بجز غصّه ندارم حاصل

هرچند جهان کرد شهان را در گل

شاهان جهانند جهان را مایل

سلطان بختم هر دو جهان کرد خراب

این گشته جگر کباب و آن سوخته دل

بنشین به در خلوت دل ای کامل

مگذار که غیر او درآید در دل

زیرا که اگر غیر در آید به وثاق

آسان تو ، دشوار شود حل مشکل

پیراهن شسته ام دو صدره ایدل

پوسیده و لته شده و بیحاصل

دیدم بدکان گیوه کش و ین گفتم

(سبحانک ما خلقت هذا باطل)