در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رُخت گلی دمد بر گل من

این بس نبود ز عشق تو حاصل من

کاراستهٔ وصل تو باشد دل من

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

این بس نبود ز عشق تو حاصل من

کارآسته وصل تو باشد دل من

در عشق تو من کیم که در منزل من؟

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

این بس نبود ز عشق تو حاصل من

کاراسته وصل تو باشد دل من

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

از عشق تو این بس نبود حاصل من؟

کآراسته وصل تو باشد دل من؟

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

این بس نبود ز عشق تو حاصل من

کاراسته وصل تو باشد دل من‌

در عشق تو من که‌ام که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من‌

تا گشت سر کوی مغان منزل من

حل گشت به یمن عشق هر مشکل من

بر غم چه نهم تهمت بیهوده که هست

پیمانهٔ پر بادهٔ حسرت دل من

ای عشق رخت واقعهٔ مشکل من

بی حاصلی از فراقِ تو حاصل من

از سنگدلی تو دلم میسوزد

ای کاش بسوختی دلت بر دل من

هرگز نرود مهر تو پاک از دل من

گر نیز شود زیر زمین منزل من

صد سال برآید و بپوسد تن من

هم بوی وصال تو دمد از گل من

هرگز نرود مهر تو پاک از دل من

گر نیز شود زیر زمین منزل من

صد سال برآید و بپوسد تن من

هم بوی وصال تو دمد از گل من

امشب که رسید دوست در منزل من

شد جان و دل از حضورش آب و گل من

آیینه دل یافت صفا از رویش

ای صبح مکن تیره صفای دل من

رفتم بشما هنوز مایل دل من

با آنکه ز کس نگشت حل مشکل من

از خاک در شما چو بادم گذران

بر آتش و آب چشم و دل منزل من

گه آتش غم شعله زند در دل من

گه آب دو دیده تر کند منزل من

ایچرخ فلک که باد خاکت بر سر

از دور تو باد است همه حاصل من

ای ماه رخت فزوده مهر دل من

و آمیخته شور شکرت با گل من

گویند که در عشق چه داری حاصل

بیحاصلیست در غمت حاصل من

چشمت که کرشمه می کند با دل من

حل می نکند ز وصل خود مشکل من

مهر تو سرشته اند گویی ز ازل

ای نور دو دیدگان من با دل من

حل می نشود به عشق تو مشکل من

آه از غم روزگار و درد دل من

هر حیله که کرد دل به وصلت نرسید

مسکین من و سعیهای بی حاصل من