مقصود ز بندگان همه خدمت اوست

و ز خدمت او مراد ما بندگی است

من بنده روی توام، ای باده پرست

وز نرگس مخمور تو جانم شده مست

چون پرتو دیدار تو ظاهر گردد

مارا بسر کوی تو یک هی هی هست

تا چشم تو بر کمین دلها بنشست

ابروی تو صد فتنه به عالم پیوست

از بهر خدا مکن ستیز، از سر صلح

دریاب مرا وگرنه رفتم از دست

ایجامه کهنه تار و پودت شده سست

تا چند کنم پاره ات از وصله درست

آن رفت که جویم ز تو من بعد ثبات

دست از تو بصابون رقی باید شست

بر حلقه آن انگله چون کو پیوست

گوئی که زره زشست پیکان بنشست؟

هر جا که بود ماده نری خواهد بود

(آنجا که زره گرست پیکان گر هست)

کردم توبه شکستیش روز نخست

چون بشکستم به توبه ام خواندی چست

القصه زمام توبه ام در کف توست

یکدم نه شکسته اش گذاری نه درست

رسوا شده لولیی ربالی دردست

از کوی خرابات همی آمد مست

با خویشتن این ترانه می زد پیوست

کای وای کسی که از خود و خلق نرست

گاهی کشیم به رفتن ای عشوه پرست

گه ز آمدن از نیست مرا سازی هست

تا چند گهی کشی و گه زنده کنی

یکباره برفتی و بکشتی و برست

آن مه که به دل حرف وفا کرده درست

دی بود به حمام پس از صبح نخست

آبی به سرم ریخت ز سرچشمه لطف

وز لوح دلم نقش بتان پاک بشست

جامی عمری به خلق عالم پیوست

زان شیوه نیامدش بجز باد به دست

فارغ ز همه کنون به کنجی بنشست

از دوستی و دشمنی خلق برست

هرکس که ازین جهان دلگیر بجست

از ننگ وزیر و منت میر برست

از گلشن عیش جام مقصود که جست؟

تا لاله صفت چهره بخوناب نشست

چون سیب دل آغشته بخون باش ز دهر

بهبود مجو که به در این باغ نرست

گردون طبق از بلندی همت بست

شد خاک زبون پستی از همت پست

پستی و بلندی همه از همت ماست

وابسته به همت است هر چیز که هست

جان دو جهان ز شخص من در سخنست

کان یوسف گمگشته درین پیرهن است

کوته نظران کجا شناسند مرا

چشمی که مرا شناخت هم چشم منست

آن نیست هنر که خانه پر گنج و زرست

گر شاد کنی دل خرابی هنر است

گر گرسنه یی بلقمه یی سیر کنی

از خانه کعبه ساختن خوبترست

در باغ می از نیک و بد مردم مست

چون میوه زهر ناک و شیرین همه هست

دانا که هلاک جاهلان دید در او

کرد این شفقت که در بر وی همه بست

برخاست میان بسته دلم چابک و چست

میخواست که کار خود کند جمله درست

چون کرد به بیوفایی عمر نگاه

کنجی بنشست و از جهان دست بشست

خواهی بگذری چابک و چست

میزان عمل بکف نگهدار درست

میزان رسن باز نگهدار ویست

میزان عمل نگاه دارنده تست

آن چار کتاب حق که آمد ز نخست

بیشک همه حجت الهی است درست

قرآن که جوامع الکلم آمده است

لب همه جمع کرد و رق همه شست

کج دست که در مال کسانش نظر است

دستش ببرند اگر چه با صد هنرست

دستی که شد از کجی در این باغ دراز

چون شاخ رزش برند اگر شاخ ز دست