تا چند ز نیستی و هستی ای دل

در هر دویکی مقام ورستی ای دل

در بُعد، اگر رونده خواهی بودن

به زانکه به قُرب در باستی ای دل

دیگر ز شراب شوق مستی، ای دل

و آن توبه که داشتی شکستی، ای دل

از بادهٔ نیستی خراب افتادی

تا باد چنین باد که هستی، ای دل

کم کن ز غمش فغان و مستی، ای دل

وین بار بیفگن که شکستی، ای دل

آخر نه خدای تست؟ چندین او را

نادیده چرا همی پرستی؟ ای دل