در سلسله‌ات هر آنکه پا بست شود

گر فانی و گر نیست بود هست شود

می‌فرمائی که بی‌خود و مست مشو

ناچار هر آنکه می‌خورد مست شود

تا قدر بلند آسمان پست شود

با جود تو هر چه نیست آن هست شود

کان گرچه زر و سیم فراوان دارد

از دست و کف تو چون کف دست شود

هر چند خرد ز تاب می پست شود

وز ضعف خرد وهم قویدست شود

هر کس که خرد دارد ازین جوهر ناب

آن مایه چرا خورد که بدمست شود؟