خورشید چو بیند ای مَلَک راٰی تو را

وین فَرّ و جمالِ عالم آرای تو را

جوینده شود بزمگه و جایِ تو را

تا سجده بَرَد خاک‌ِ کفِ پای تو را

خورشید فلک سجده برد رأی تو را

ور سجده برد روی دلارای تورا

من خود چه‌ کسم که جان کنم جای تو را

جان در تن من خاک سزد پای تو را

ای شاه چو بیند آسمان رای تو را

وین طبع لطیف رامش افزای تو را

احسنت زند طلعت زیبای تو را

خواهد که شود خاک‌ کف پای تو را

عکاس چو دید روی زیبای تو را

زیبائی طلعت دلارای تو را

گردید بسی که چون تو بیند به جهان

جز عکس تو می نیافت همتای تو را