آری بسرای دوست بس راهی نیست

آن را که جز از دوست نظر گاهی نیست.

در بادیه ای که عقل را راهی نیست

گر کوه درو،‌سیر کند کاهی نیست

گر هیچ رونده ای طلب خواهی کرد

شایستهٔ این بادیه جز آهی نیست

شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست

دل را به جز از مهر تو دلخواهی نیست

چون بخت به خدمت تو می آیم لیک

چون حادثه نزدیک توام راهی نیست

کس نیست کزو بسوی تو راهی نیست

بی‌مستی او سنگ و گل و کاهی نیست

یک ذرّه ز ذرات جهان نتوان یافت

کاندر دل او ز مهر تو ماهی نیست

غیر از ره عیش گرچه دلخواهی نیست

غافل مرو این راه که بی چاهی نیست

هر چند روی چون ره بی عاقبت است

غیر از ره بازگشتنت راهی نیست