روزی زقضای آسمانی ای دل

باشد که نکو شود چه دانی ای دل

تا در غم رنج بی کرانی ای دل

خوش باش که آن چنان نمانی ای دل

هرچند که تو دشمن جانی ای دل

در جان من خسته روانی ای دل

اندیشه چنین بکن که خود را و مرا

از دست فراق وارهانی ای دل

زنهار بکوش تا توانی ای دل

در کوی وفا و مهربانی ای دل

دلدارم اگرچه بی وفا دلداریست

باشد که نکو شود چه دانی ای دل

چون غنچه گل خنده زنانی، ای دل

تو بی خبر از باد خزانی، ای دل

در راه خدا قدم زدن کار تو نیست

بسیار مپو، نمی توانی، ای دل