گر یک نفس آن جان و جهان بتوان دید

عیش خوش و عمر جاودان بتوان دید

در آینهٔ رخش که روشن بادا

گردم بزنی صورت جان بتوان دید

رخسار تو در پرده عیان بتوان دید

لکن دهنت بچشم جان بتوان دید

بر یاد تو جان روان توان داد وز لطف

در آب رخت عکس روان بتوان دید