گنجور

سیدای نسفی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

 

چشمم که به خشک سال مشتاقی ماند

دور از رخ یار از ره قاقی ماند

چون غنچه لاله گل کند هر سر سال

داغی که ز ساقی به دل باقی ماند

سیدای نسفی