هر زرد گلی به کف چراغی دارد

هر آهوکی چرا به راغی دارد

هرباز به زیر چنگ ماغی دارد

هر سرخ گل از بید جناغی دارد

گرچه دلم از جور تو داغی دارد

از پشتی صبر خود دماغی دارد

از تو به جز از عشق ندارد هوسی

وز وصل و فراق تو فراغی دارد

گشت چمن از گل، که فراغی دارد

پیمانه ز نرگس، که ایاغی دارد

ما تنگدلانیم، خوش آن کس که به باغ

چون لاله دلش وسعت داغی دارد

عاقل به درش ز دل سراغی دارد

دیوانه، دلیل راه، داغی دارد

این طرفه که در جستن خورشید منیر

هر ذره به دست خود چراغی دارد

هر کس که به دل چو لاله داغی دارد

کی میل گل و گردش باغی دارد

ما گوشه نشین ز بی دماغی شده ایم

خوش آنکه به فصل گل دماغی دارد