هر وقت که خر برآورد بانگ

وز نعرهٔ او بدردت گوش

فارغ بنشین که گردد آخر

مسکین خرک از نهیق خاموش

ای دزد ز کوی اهل توحید

چیزی نبری به زرق و دستان

ترسم که به جای پا نهی سر

در خانقه خداپرستان

چون کاسه و کیسه‌‌ گشت هر دو

ار باده و زرّ و سیم خالی

جز زهد و ورع چه چاره دارد

دردی کش رند لاابالی

ای آنکه گشاد کار خواهی

در حضرت دوست بستگی جوی

چون دوست دل شکسته خواهد

در هر دو جهان شکستگی جوی

ای خواجه به نزد شحنه امروز

از عهدهٔ جرم برنیایی

در روز جزا به نزد داور

تمهید خطا چسان نمایی