آن کز توانگری و بزرگی و خواجگی

بیگانه شد به هر که رسید آشنای اوست

کوتاه همتان همه راحت طلب کنند

عارف بلا که راحت او در بلای اوست

بگذار هرچه داری و بگذر که هیچ نیست

[...]

کس را به خیر طاعت خوداعتماد نیست

آن بی بصر بود که کند تکیه بر عصا

در کوه و دشت هر سَبُعی صوفی ای بُدی

وز هیچ سودمند بدی صوف بی صفا

چون شادمانی و غم دنیا مقیم نیست

[...]

آری چو آفتاب بیفتد در آینه

گوید هر آینه که همه مهرِ روشنم

پیوسته شد چو شبنم جانم به آفتاب

شاید که آن زمان ز اناالشمس دم زنم

از سرِّ عشق بی خبری، حال ما مپرس

ما غرقه گشته‌ایم و تو دریا ندیده‌ای

بر لوح جان نوشته‌ام از گفتهٔ پدر

روز ازل که تربت او باد عنبرین

کای طفل اگر به صحبت افتاده‌ای رسی

شوخی مکن به چشم حقارت درو مبین

گر در جهان دلی ز تو خرم نمی‌شود

[...]

وصلش به جستجو نتوان یافتن ولی

آن به که عمر در سر این جستجو رود

ای روی در کشیده به بازار آمده

خلقی بدین طلسم گرفتار آمده

غیر تو هرچه هست سراب و نمایش است

کآنجا نه اندک است و نه بسیار آمده

آنجا حلول کفر بود اتحاد هم

[...]

اندر نهاد بوالعجبت هفت دوزخ است

از راه پنج حس تو فروبند هفت در

پس بر صراط شرع روان کرده گوش دار

زیرا که هست زیر صراط آتشِ سقر

گر مرد راه بین شده‌ای عیب کس مبین

[...]

چون هیچ جای نیست که اونیست جمله اوست

چون جمله اوست کیستی آخر تو بینوا

تو نیستی و بستهٔ پندار هستی‌ای

پندار هستی تو، تو را کرده مبتلا

چون کس نیافت از دهن تنگِ او خبر

هر بی خبر چگونه خبر زان دهان دهد

گو: بد کنند در حق ما خلق زانکه ما

با کس نه داوری و مکافات می‌کنیم

ای در درون جانم و جان از تو بی خبر

از تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر

نقش تو در خیال و خیال از تو بی بصر

نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر

الحق شگرف مرغی کز تو دو کون برشد

نه بال باز کرده نه ز آشیان پریده

در عشق او دلی است ز خود بی خبر مرا

وز هرچه زین گذشت خبر نیست دیگرم

سبحان خالقی که صفاتش ز کبریا

بر خاک عجز می‌فکند عقل انبیاء

گر صد هزار قرن همه خلق کاینات

فکرت کنند در صفت عزّت خدا

آخر به عجز معترف آیند کی اله

[...]

گویند همرهان طریقت که ای رفیق

آگاه شو که قافله ناگاه می‌زنند

غافل نیم ز راه ولی آه چاره چیست

زین رهزنان که بر دل آگاه می‌زنند

زاهد سخن ز مشرب توحید می‌کنی

تحقیق کرده‌ایم که تقلید می‌کنی

تا خود کدام نقش ازین پرده رو دهد

ماییم و عشق با در و دیوار باختن

چشم گهرشناس نداری چه گویمت

کاین نه صدف چگونه ز یکدانه پر شده است