گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۰۹

 

پوشیده گر به زلف کنی روی خویش را

آخر چسان نهفته کنی بوی خویش را؟

بی اختیار بوسه بر آیینه می زنی

گر بنگری به دیده من روی خویش را

ریزد ز عطسه مغز غزالان چین به خاک

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode