گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲۱۳

 

جمعی که پیش خلق گذارند به خاک

پیش از اجل روند ز خست فرو به خاک

نیرنگ عاقبت چه کند با سیه دلان

جایی که آفتاب رود زردرو به خاک

بر مور و مار جای نفس تنگ گشته است

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode