با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین

با هر که نیست عاشق کم کن قرینیا

باشد گه وصال ببینند روی دوست

تو نیز در میانهٔ ایشان ببینیا

ای ترک جان نکرده و جانانت آرزوست

زنار نابریده و ایمانت آرزوست

در هیچ وقت خدمت مردی نکرده‌ای

وآنگه نشسته صحبت مردانت آرزوست

ای روی تو چو روز دلیل موحدان

وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد

ای من مقدم از همه عشاق چون تویی

مر حسن را مقدم چون از کلام قد

مکی به کعبه فخر کند مصریان به نیل

[...]

آری چنین کنند کریمان که شاه کرد

سوی رهی بچشم به زرگی نگاه کرد

با خلق هر کرم که کند هم خدا کند

باشد که ناگهی نگهی هم به ما کند

تعویذ گشت خوی بدان روی خوب را

ورنه به چشم بد بخورندیش مردمان

با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین

با هر که نیست عاشق کم گوی و کم نشین

باشد که در وصال تو بینند روی دوست

تو نیز در میانهٔ ایشان نه‌ای ببین