زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شداز سر پیمان برفت با سر پیمانه شد
صوفی مجلس که دی جام و قدح می‌شکستباز به یک جرعه می عاقل و فرزانه شد
شاهد عهد شباب آمده بودش به خوابباز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد
مغبچه‌ای می‌گذشت راهزن دین و دلدر پی آن آشنا از همه بیگانه شد
آتش رخسار […]

متن کامل شعر را ببینید ...