بارِ تو شُد تاش سر تست جای

بارگی‌ات شد چو نهی زیر پای

پیشتر از خواندن آن دیو رای

خیز و بشو تاش بیاری بجای‌‌»

دست به هم سود شه تیز‌رای

وز سر کین دید سوی پشت پای

چون به‌سخن راستی آری به‌جای

ناصر گفتار تو باشد خدای

با فلک از راه شگرفی درآی

تات شگرفانه درافتد به پای

بخت‌ور از طالعِ جوزا برآی

جوز شکن آنگه و بخت آزمای

تا نزنی خندهٔ دندان‌نمای

لب به گه خنده به دندان بخای

پیر بدو گفت « چه افتاد رای ؟

کان همه رفتند و تو ماندی بجای »

کوه به آهستگی آمد به جای

از سر آن است چنین دیرپای

چون فلکم بر سر گنج است پای

لاجرمم سخت بلند‌ست جای