گنجور

حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۴

 

هاتفی از گوشهٔ میخانه دوش

گفت ببخشند گنه، مِی بنوش

لطفِ الهی بِکُنَد کارِ خویش

مژدهٔ رحمت برساند سروش

این خِرَدِ خام به میخانه بَر

[...]

حافظ
 
 
sunny dark_mode