قطع امید من کند دم بدم از وصال خود

تا نکنم دل حزین شاد به انتظار هم

وای بروزگار من در تو اگر اثر کند

ناله و آه نیم شب، گریه صبحگاهیم

من که ببوی آرزو در چمن هوس شدم

برگ گلی نچیدم و زخمی خار و خس شدم

مرغ بهشت بودم و قهقهه بر فرشته زن

از پی صید پشه ای همتک سگ مگس شدم

ای ز تو قوت بیان نطق سخن سرای را

وی ز تو عقده ها بدل عقل گره گشای را

در طلب تو چون کند طی مکان عشق دل

هم سفری کجا رسد عقل شکسته پای را

محمل راه عشق را دل زفغان درای شد

[...]