روز ندانم چگونه شب کند آن کس

کز تو امید شب وصال ندارد

آخر بکند فلک شمار من و تو

باز اندازد به حشر کار من و تو

هم پیش من و پیش تو آرد آن روز

کردار من و تو کردگار من و تو

از چهرهٔ عاشقانه‌ام زر بارد

وز چشم ترم همیشه آذر بارد

در آتش عق تو چنان سوخته‌ام

کز ابر سرشکِ من سمندر بارد

ای آینهٔ ذات تو ذات همه کس

مرآت صفات تو صفاتِ همه کس

ضامن شدم ازبهر نجات همه کس

بر من بنویس سیئات همه کس

چهرهٔ هندو و روی ترک چرا شد

همچو دل دوزخی و روی بهشتی

از چه سعید اوفتاد و از چه شقی شد

زاهد محرابی و کشیش کنشتی

چیست خلاف اندر آفرینش عالم

[...]

نی سوی دنیا امیدم و نه به عقبا

داشته چرخم درین میانه معطل

آمده دهر عجوز بهر فریبم

چهره به شکل عروس کرده مشکل

باطنش از هر قبیح آمده اقبح

[...]