گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۹۰

 

سخن‌سنجی‌که مدح خلق نفریبد به وسواسش

مسیحای جهان مرده گردد صبح انفاسش

نفس محمل‌کش چندین غنا و فقر می‌باشد

که در هر آمد و رفتی است‌ گرد جاه افلاسش

ز تار و پود اضداد است عبرت بافی‌ گردون

[...]

۱۰ بیت
بیدل دهلوی