×
جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۶۶
دل سرگشتهٔ حیران برو ترک مناهی کن
بیا بر مسند جانم نشین و پادشاهی کن
اگر خواهی گناهت را که پوشد پرده عفوی
سرشک دیده همچون خون و رنگ روی کاهی کن
اگر دُرّ وصالش را تو جویایی چو غوّاصان
[...]
۷ بیت