حجاب طلعت جانان توئی تست ای نادان

حجاب از پیش برخیزد چو تو از خود شوی یکتا

جهان پر دلبر زیباست کو یک عاشق صادق

فلک پر کوکب رخشاست کو یک دیده بینا

مرا از تو شگفت آید که اندر بحر بی پایان

تو بینی زورق و هرگز نبینی موج دریا را

عجب چشمی است چشم تو که چندین ذره در عالم

تو بینی و نمی بینی رخ ماه جهان آرا

تو این کشتی هستی را ببحر نیستی افکن

که ملاح بقا گوید که بسم الله مجزیها

اگر سرمایه وصلش بدست آوردنت باید

بسوزان هر دو عالم را بسوز آن آتش سودا

چو تو از خود برون آئی درآئی در حریم جان

گر از گلخن برون آئی روی در گلشن اعلا

چو شهبازی و شهبازت همی خواند بسوی شه

نمی پری و در پری چو زاغان جانب صحرا

دو سه روزی چو شهبازان ببند از غیر شه دیده

که تا چون چشم بگشائی به بینی شاه خوش سیما

اگر دیدار ننماید بمشتاقان خود فردا

چه نفع از روضه رضوان چسود از سایه طوبی

چو با دلدار بنشینی چه دیر آن خانه چه کعبه

چو با خورشید همراهی چه جا بلقا چه جا بلسا

بنور عشق چون روشن شود چشم جهان بینت

نه بینی جز یکی شاهد بزیر پرده سما

همان آبی که در دریا هزاران قطره دریا شد

چو آید جانب دریا شود آن جمله ناپیدا

تو مرآت صنایع را بچشم عارفان بنگر

که در چشم خدابینت نماید هر یکی زیبا

اگر چشمت خلل دارد قلاویزی بدست آور

که بی همراه این ره را نشاید رفت بر عمیا

بلای راه بسیار است بی لا رفتن امکان نیست

که رهبر چون ز لا نبود نیابی ره سوی الا

قلاووزی چو لا هرگز کجا یابی که در پیشت

کمر بسته است خدمت را و کرده از سر خود پا

پی معراج الاالله ز شکل لا بود سلم

تو بی یاری این سلم سلامت کی روی بالا

نداده داد لا هرگز ز دینت کی خبر باشد

که دین گنجی است بی پایان و لا چون شکل اژدرها

خس و خاشاک هستی را بروب از صحن قصر دل

که از بهر چنین رفتن چو جاروبی است شکل لا