صفائی را عطا گردید دوش از صعوه مولودی

سپاس آورد از جان و دل اکرام خدائی را

محمد خواند و ابراهیم پس گفتش بنامیزد

الهی زیب بخش از وی مقام پارسائی را

مگر او هم چو من از زیر بار غم برون آید

[...]

خداوند غنی را عجز و فقر و خجلت یغما

نواگستر نیاز آور به مشتی آب و خاک آمد

ز ننگ این نیاز و این نوا و آن مایه استغنا

همی بر جای آمال و امیدش بیم و باک آمد

قبول رحمتش کرد از در اندک پذیری ها

[...]

عطا فرمود حق دختی نزد حاجی محمد را

که مضمونی به مولودش مرا بس خوش نمود آمد

صفائی بی چرا بسرای تاریخ ولادت را

قرینه چون پری از جن و دیوی در شهود آمد