نه هر بازو که در وی قوتی هست

به مردی عاجزان را بشکند دست

ضعیفان را مکن بر دل گزندی

که در مانی به جور زورمندی

فریدون گفت نقّاشان چین را

كه پیرامون خرگاهش بدوزند:

بدان را نیک دار ای مرد هشیار

كه نیكان خود بزرگ و نیک‌روزند

اگر عنقا ز بی برگی بمیرد

شکار از صید گنجشکان نگیرد

گدایان بینی اندر روز محشر

به تخت ملک همچون پادشاهان

چنان نورانی از فرّ عبادت

که گویی آفتابانند و ماهان

تو خود چون از خجالت سر برآری

[...]

جوانی پاکباز و پاکرو بود

که با پاکیزه رویی در کِرو بود

چنین خواندم که در دریای اعظم

به گردابی درافتادند با هم

چو ملاح آمدش تا دست گیرد

[...]

کریمان را، به دست اندر، دِرَم نیست

خداوندانِ نعمت را کَرَم نیست

سگی را گر کلوخی بر سر آید

ز شادی برجهد کاین استخوانی‌ست

وگر نعشی دو کس بر دوش گیرند

لئیم‌الطبع پندارد که خوانی‌ست

بر این اَلحان داوودی عجب نیست

که مرغان در هوا حیران بمانند

‌تو آمرزیده‌ای، واللّه اعلم

‌که اقلیمی به خیرت هم‌زبانند

دو منظور موافق روی در هم

همه کس دوست می‌دارند و، من هم

‌هر آنچ این را بود، آن را مهیّا

‌هر آنچ آن را بود، این را مسلّم

‌رفیق حجره و گرمابه و کوی

[...]

تو را من دوست می‌دارم که یک شب

در آغوشت کشم تا نیمروزی

‌مراد از عاشق و معشوقی این است

‌وگرنه مادری دارم چو یوزی