به زیر پرده آن روی دل آرا

بود چون شمع در فانوس پیدا

دل فایز چو پروانه به دورش

مدامش سوختن باشد تمنا

بگو آن قاصد نیکو لقا را

ببر بر دوستان پیغام ما را

همان ساعت که دیدی یار فایز

به خاطر آوری این بینوا را

خوش آن ملک و خوش آن دلبر خوش آن جا

خوش آن جایی که دلبر کرده ماوا

بت فایز بود هر جا بهشت است

چه ترکستان چه هندوستان چه بطحا

سوار خنگ خوش رفتارم امشب

روانه جانب دلدارم امشب

چو سلطان حبش فایز ز شوقش

جهان زیر نگین پندارم امشب

دلم در نزد جانانست امشب

چو مرغ نیم بریانست امشب

کبابی از دل فایز بسازید

که سروناز مهمانست امشب

نسیم روح پرور دارد امشب

شمیم زلف دلبر دارد امشب

گمانم یار در راهست فایز!

که این دل شور در سر دارد امشب

سحرگه زورق سیمین مهتاب

چو در دریای اخضر گشت غرقاب

بت فایز ز هامون سر بر آورد

دوباره شد شب مهتاب احباب

بگو با دلبر ترسایی امشب

چه می شد گر که بی ترس آیی امشب

لبان خشک فایز را ز رحمت

بر آن لعل لب تر سایی امشب

صنم تا کی دل ما را کنی آب

دل نازک ندارد این قدر تاب

اگر تو راست می گویی به فایز

به بیداری بیا پیشم نه در خواب

خروس عرش بی غوغاست امشب

طلوع صبح ناپیداست امشب

سر فایز به بالین تو ای یار!

نمی دانم چه واویلاست امشب

تو که ای دل مکان در کوی یار است

تو که روز و شبان آنجا قرار است

تو که با فایزت نبود علاقه

بگو دیگر تو را با ما چه کار است؟

نگارا شربت از لبهات بفرست

گلاب از گوشه چشمات بفرست

برای توتیای چشم فایز

کف دستی زخاک پات بفرست

سر زلف تو جانا لام و میم است

چو بسم الله الرحمن الرحیم است

به هفتاد و دو ملت برده حسنت

قدم از هجر تو مانند جیم است

مرا این زندگی از بوی یار است

وگرنه جان بدین پیکر چه کار است؟

کنون که هست فایز زنده ز آنست

دو چشم و دل به راه انتظار است

بتا بر طرف معجر کن نقابت

مهل بی پرده مانند آفتابت

بت فایز بپوشان رخ که ترسم

شبی نامحرمی بیند به خوابت

اسیرم کرده چشم مستت ای دوست

قتیلم کرده تیر شستت ای دوست

خوشا فایز رود اندر گدایی

ولی دستش بود در دستت ای دوست

رخ تو کعبه و محراب ابروت

صفا و مروه این چشمان جادوت

طواف کوی حسنت حج فایز

حجر آن خال باشد کوست بر روت

دل من همچو رستم در عتابست

چو توران ملک سلم از او خرابست

رقیب گرسیوز و فایز سیاوش

فرنگیس عشق و دل افراسیابست

گهی دل مسکنش در کنج لبهات

گهی در حلقه زلف چلیپات

دل فایز گهی بر پشت ابروت

گهی در زیر نرگس های شهلات

اگر دانی که فردا محشری نیست

سئوال و پرسش و پیغمبری نیست

بتاز اسب جفا تا می توانی

که فایز را سپاه و لشکری نیست