گر ای دل بر طریق عذرخواهی

به راهش سر نهادی سر به راهی

کسی قدر رخ و زلفت شناسد

که بشناسد سفیدی از سیاهی

که بخشد روشنی گفتی شبت را

[...]

مرا ای مه اگر دیوانه گفتی

نمی‌رنجم ز تو یارانه گفتی

به زلف و عارضش گفتی غم خویش

شبی بود و چراغ افسانه گفتی

غمش گفتی درون سینهٔ ماست

[...]

مرا در بزم رندان جرعه نوشی

به از سودای زهد و خود فروشی

تو در پرده از آن همرازی ای عود

که چون نی راز می گوید تو گوشی

طریق مردمی ای زاهد این است

[...]

چه گویم گردش گردون دون را

که خس را سر بر اوج آسمان برد

خردمندان و مردم زادگان را

ز بهر نانشان آب از رخان برد

خسیسی چند را داده ست توفیق

[...]

بیا می نوش ساقی با لب یار

غم دل را به دست دل رها کن