چو شاه اختران افراشت خرگاه

نه از اختر نشان ماند نه از ماه

بتاب ای آفتاب سال و مه سوز

ممان بر جای نز شب نام و نزروز

چو یار از چهر گردد پرده پرداز

ز تاریک و نهان پیدا و روشن

ز ننگ نیستی و نام هستی

به رخ بر آستین دندان به دامن

به سنگ اندر گزیند سیم و زر جای

[...]