به شبنم صبح، این‌گلستان‌، نشاند جوش غبار خود را

عرق چو سیلاب از جبین رفت و ما نکردیم کار خود را

ز پاس ناموس ناتوانی چو سایه‌ام ناگزیر طاقت

که هرچه زین‌ کاروان‌ گران‌ شد به‌دوشم افکند بار خود را

به‌ عمر موهوم تنگ فرصت فزود صد بیش و کم ز غفلت

[...]