گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۰۵

 

مریز آب رخ خود مگر برای شراب

که در دو نشأه بود سرخ رو گدای شراب

من این سخن ز فلاطون خم نشین دارم

علاج رخنه دل نیست غیر لای شراب

هزار سال دگر مانده است ریزد آب

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode