خوشا که عید به ما وعدۀ وصال دهد

نمازِ شام افق مژدۀ هلال دهد

غلامِ همّتِ آنم که چون بدید هلال

پیا پی ام دو سه ساغر میِ زلال دهد

می ای به ساغرِ سیمین نه حّدِ من باشد

[...]

مرا مجال سخن، بادهٔ زلال دهد

که شیشه ره به پریخانهٔ خیال دهد

فسرده از سخن سرد خود ستایانم

سرود مطرب کج نغمه، گوشمال دهد

به غیر جذبهٔ خاطر که خضر این وادی ست

[...]