پریده بلبل و مانده ست آشیان از وی

به دست حادثه چون کاسه گدا خالی

ز خوان صحبت یاران، چو شیشه ساعت

بجز کدورت خاطر چه در گره بستی؟

چو رخ در آینه بینی، گل آرزو نکنی

چو بنگری به قد خود، به سرو رو نکنی

خط پیاله بود آیتی ز سوره نور

به این مقاله حق، دست بی وضو نکنی

به دست من چو دهی گل، ببوی و خوشبو کن

[...]

دلا مخواب که در کارخانه قسمت

صفا به آینه دادند مزد بیداری

زمانه گفت به طغرا، مورز بیهده شعر

جواب داد که بیگار به ز بیکاری

به برگ عیش رسم، گر چو نوبهار آیی

میان باغ شوم، چون تو در کنار آیی

تو آن گلی که بهار از رخ تو می بارد

چرا نهال نگردد چو پیش خار آیی؟

کند سفیدی چشمم نیابت دم صبح

[...]