زلفظ گوهر کرد آنزخونسرشت این مشک

که هست مشک و گهر کاروان تیغ و قلم

شدند تیغ و قلم جان ستان و روزی بخش

ز دست و بازوی تست این توان تیغ و قلم

بروز کینه چو گیری بدست قبضه تیغ

بر افکند عدویت طیلسان تیغ و قلم

نهد بنزد تو تیغ و قلم عطارد و شمس

زشرم چون تو کنی امتحان تیغ و قلم

کف تو هست سپهر سخا و عالم را

نمود شام و شفق از زبان تیغ و قلم

جهان شداست چو روی گل و دل لاله

که بشکفید ز تو بوستان تیغ و قلم

بیان تیغ و قلم شد کف و زبان تو زانک

فصاحتست و شجاعت بیان تیغ و قلم

سباع و انس گه رزق میهمان توأند

تو روزی همه میده ز خوان تیغ و قلم

نیام و ملقمه زان بیشتر سیه پوشند

که پوست دشمن تست آشیان تیغ و قلم

جهان بخندداز خرمی چو صبح و چو گل

چو اشگبار شود دیدگان تیغ و قلم

بروز کار تو اندر ز مردی و دانش

پر از عجایب شد داستان تیغ و قلم

چو دید چرخ ز کار تو و شجاعت تو

چه گفت؟گفت زهی پهلوان تیغ و قلم

بناز از قلم خویش و تیغ گوهر بار

که می بنازد از تو روان تیغ و قلم

همیشه تازبردست آسمان وش تو

همی کنند قران اختران تیغ و قلم

همه سعادت تأثیرشان نثار تو باد

که جز بسعد نباشد قران تیغ و قلم

کسیکه باشد با تو دورویه و دو زبان

بدین دو بادا همداستان تیغ و قلم

بریده باد بتیغ و سرشته باد بخون

سرو زبان عدویت بسان تیغ و قلم

بعقل گفتم کز مدح های خواجه ما

کدام لایق تر گفت آن تیغ و قلم

مباد منقطع این سایه از سر عالم

که هست طلعت تو زینت بنی آدم

ز بهر کسب ز در پای خود برون ننهم

ولیک از قبل علم در بدر بدوم