ولی همیشه بلند از تو و مخالف پست

درم ز تو بشکایت مدام و خلق شکور

جهان بدنش مأمور بود مأمون را

گرت بدیدی مأمون ترا شدی مأمور

کسی که مهر تو جست از خدای عرش بیافت

در این سرای مراد و در آن سرای قصور

بداد و بخشش داد جهان همه بدهی

نیوفتاد کسی جز تو بر جهان غرور

هرآنکه سطری مدح تو خواند از بر لوح

کنند نامش با نام انبیا مسطور

گهر ز کف تو رنجور و زائران نازان

سنان ز دست تو نازان و دشمنان رنجور

میانه هست میان تو و میان مهان

چنانکه باشد مابین قاهر و مقهور

بعمر باقی کرده فلک ترا توقیع

بملک باقی داده جهان ترا منشور

هر آنچه خواهی داده است چرخت از پی آنک

بوند زی همه کس حاجبان تو معذور

همیشه تا بوزد باد در سرای زمین

همیشه تا که بزنبور زهر شد مستور

سرای جان تو آباد چون ز باد زمین

کشفته خانه خصمت چو خانه زنبور