گنجور

واعظ قزوینی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۹۹

 

بهار کرد جهان را ز کوه و صحرا سبز

بهار من، بکن آخر تو نیز ما را سبز

همان به خاک تعلق، چو کار گرهیم

اگر چه گشت چو تسبیح، دانه ما سبز

ز تلخ گویی پیران، دلت جوان گردد

[...]

واعظ قزوینی
 
 
sunny dark_mode