نزاری که نیازش به اهل راز بود

چه گونه توبه کند ور کند مجاز بود

چو من کسی که بود می پرست و شاهدباز

مرا قبول نباشد که توبه باز بود

مگر که دیده بدوزی ز روی خوب ار نه

[...]

اگرچه غیر به بزم تو سرفراز بود

بدین خوشم که وصال آرزوگداز بود