به دوست گرچه عزیز است راز دل مگشای

که دوست نیز بگوید به دوستان عزیز

در سرای مغان رفته بود و آب زده

نشسته پیرو صلائی به شیخ و شاب زده

سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر

ولی ز ترک کله ضمه برسحاب زده

گرفته ساغر عشرت فرشته ی رحمت

[...]

به تیغ می زد و می رفت و باز می نگریست

که ترک عشق نکردی سزای خود دیدی