میان شده و معجر خصومتی افتاد

چنانکه پوشی و دستار را مقالات است

ندیم شده برک بر علم نوشت این بیت

که بر دقایق معنیش بس دلالات است

(گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه)

[...]

چنین که دختر فکرم جهیز معنی یافت

سزد که حجله رخت از برای او باشد

همه ز جامه رنگین وعظ میگویم

( که هر کجا که عروسیست رنک و بو باشد)

گذشت موسم سرما و پوستین و نمد

فکندم از خود و در بر دگر کتان آمد

چو دید وصل کتان عضو گفت مشتاقم

(عجب عجب که ترا یاد دوستان آمد)

گتاب البسه یکجا بنظم البسه ام

یکی خرید ولی قیمتم هنوز نداد

ملازمیش بمن گفت از پی اینوجه

(بهرزه گیوه مدرکان بخورد و بر دو نهاد)

به فکر اطعمه و البسه من و بسحاق

(به نان خشک قناعت کنیم و جامهٔ دلق)

نبرده فضلهٔ معنی ز کیس و کاسهٔ کس

(که بار منت خود به که بار منت خلق)

شنیده‌ام که به دستار گیوه می‌گفت

(تو آفتاب بلندی و من چنین پستم)

به جامه متکلف برهنه هم گفت

(به دامنت ز فقیری نمی‌رسد دستم)

مرا محبتت ای رخت تو بعیدی هست

(اگر تو میل محبت کنی و گر نکنی)

بروز جمعه هم ای جامه سفید نظیف

(من از تو روی نه پیچم که مستحب منی)