هشدار که گر وسوسهٔ عقل کنی گوش

آدم صفت از روضهٔ رضوان به درآیی

عشقی که نه آلودهٔ هجران نه وصال است

گنجی است ندانم دل خرسندِ که دارد

این کعبه و آن مسجد آدینه طلب کرد

ره سویِ تو آن برد که در سینه طلب کرد

بربند چشم حس، بگشادیدهٔ شهود

تا بنگری که لَیْسَ سِوَی اللّهِ فی الوُجُود

ای برهمن که در بر بت سجده می‌کنی

نیکو نظاره کن که نکو می‌کنی سجود