گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۰۲

 

تو کریم مطلق و من گدا چه کنی جز این‌که بخوانی‌ام

در دیگری بنما که من به کجا روم چو برانی‌ام

کسی از محیط عدم‌کران چه ز قطره واطلبد نشان

ز خودم نبرده‌ای آن‌چنان که دگر به خود برسانی‌ام

به کجاست آن قدرم بقا که تأملی کندم وفا

[...]

بیدل دهلوی
 
 
sunny dark_mode