چو مرگ آمد و کار رفتن ببود

نه دانش نماید نه پرهیز سود

مکن بد که چو کردی و کار بود

پشیمانی از پس نداردت سود

ز بی آبی آن را که ویران ببود

نشان مرد و ده ساز و کشت و درود

بزرگان همه در سیاه و کبود

ز دو دیده ابر از دو رخ کرده رود

به نزد نریمان چو یک هفته بود

یکی سوکنامه فرستاد زود

ولیکن چو خرسند نبوم چه سود

که با مرگ چاره نخواهدت بود

ولیکن ز پس ما بمانیم زود

شوند این دو از پیش چون باد و دود