نشستند در پای آن آبشار

بدیدند از دور چندی سوار

سواران رسیدند بر آبشار

پیاده ز اسبان شدند آن چهار

یکی روز او بوده اندر شکار

جوانی که باشد ورا خواستار

کنون آن جوان گشته زار و نزار

هم از دوری او ندارد قرار

بدو اسب گشتند و آندو سوار

همی تاخت کردند تا مرغزار

بزودی بگیرید دور سوار

نیارد برون جان ازین کارزار

بفرمود گوئید تا یک سوار

برد زود این نامه نامدار

همی اسب تازان بیامد سوار

چو تیری که پرد برای شکار

نمایم پذیرائی شاهوار

چرا من شدم این چنین خواروزار

بکوشید و گردید یک سر سوار

بتازیم درگاه آن شهریار

فرود آید از کوه آن آبشار

بریزد بدامان آن سبزه زار

بکرمان پدر بود خود شهریار

پدر داشت چون کورش نامدار

چو رفتیم بردر گه شهریار

خبردار گشت آن شه کامکار

یکی روز رفتیم بهر شکار

در ایام نیسان و فصل بهار

همان مادرش در همین مرغزار

همی میخرامید بهر شکار

بفرمود رو دزد خیره بیار

شوم من حکایت ازو خواستار

همه تاخت کردند تا آبشار

که من رفت از دست و پایم قرار

که ناگه نمایان بشد شهریار

بر آورد از پشت ایشان دمار

بفرخ بفرمود با صد سوار

بشهر ایدرآ دزد را بیار

چو بردند آن دزد را خوار وزار

همی کرد فریاد کای شهریار