همه تیر انداز وقت شکار

همه جنگ جویند در کارزار

بترسید بر خویشتن میر شکار

ابا صد سواری که بد نامدار

کنیم افتخار اندرین لاله زار

که برما رسیده است این شهریار

اگر است او را همی خواستار

قدم رنجه فرماید آن نامدار

چمن چون گلستان بفصل بهار

چو خورشید بودی رخ آن نگار

غزالان خرامان در آن مرغزار

غزل خوان چه در اوج فصل بهار

غزالان وحشی چه در لاله زار

گریزان و خیزان زمیر شکار

بگفتا مرا نیست میل شکار

بنزد شهنشه شوم رهسپار

جو دیروز در خدمت شهریار

وزیران امیران والا تبار

بهرجا که فرمان دهد شهریار

نمائیم ما دختران خواستار

اجازت بفرمای ای شهریار

که شه زاده آید همی از شکار

بگفتا ورا دیدم اندر شکار

چو مردان که آیند در کار زار

بگفتا روم خدمت شهریار

همان دخت نیکو شوم خواستار

همه جمع کشتند تا شهریار

بیامد سر تخت آن کامکار

بگفتم به شهپور از شهریار

بآن نوجوان سرور کامکار

بگفتا که اورا بفصل بهار

سواره بدیده است اندر شکار

یکی دخترش هست همچون نگار

بقد سرو و بر رخ بود چون بهار

بگفتا برو خدمت شهریار

اجازت طلب خود روم خواستار

چو مهران بیامد بر شهریار

بگفتا که ای خسرو نامدار

نمودند بنده گیش شاهوار

ز جا و جلالی که آید بکار